Alles over marge

Om de margevereisten te bepalen, worden verschillende factoren in rekening gebracht om uiteindelijk een rekenmethode te ontwikkelen die in de eerste plaats de belegger, maar ook de broker beschermt tegen onvoldoende liquide middelen en een negatieve cashbalans.

1. Het type product;
2. De regels van de beurs waarop het product genoteerd staat en/of de primaire toezichthouder van de broker;
3. De huisregels van Interactive Brokers (IB).

Hoewel er verschillende methodologieën bestaan, worden die meestal ingedeeld in een van de volgende twee categorieën: op basis van regels of op basis van risico.

De op-regels-gebaseerde methoden hanteren uniforme marges op soortgelijke producten, nuanceren geen onderling vergelijkbare producten en benaderen afgeleide producten op een vergelijkbare manier als de onderliggende waarde. Deze toepassing laat toe op een vlotte en eenvoudige manier marges te berekenen. Vaak worden in die rekenmethodes veronderstellingen gemaakt die, door de eenvoudige uitvoering, het risico snel over- of onderschatten in vergelijking met historische data. Een veelvoorkomend en ondertussen zeer gekend voorbeeld is de Amerikaanse Reg T margin.

Risicomethodes daarentegen zijn gericht op het berekenen van margevereisten op basis van historische gegevens, op het herkennen van bepaalde correlaties tussen producten onderling en op het modelleren van het niet-lineaire risico van afgeleide producten met behulp van wiskundige prijsbepalingsmodellen. Die methodes hebben een meer intuïtieve benadering, maar zijn door de complexe en gecombineerde rekenmethodes moeilijk te repliceren. Voorbeelden van op-risico-gebaseerde methoden zijn TIMS en SPAN.

Ongeacht of de methodologie op regels of risico’s is gebaseerd, zullen de meeste brokers een eigen variant van die margevereisten toepassen. De officiële basisregels blijven gelden. Het zijn dus meestal strengere toepassingsregels. Als broker heeft IB een veel grotere, complexere en geconcentreerde blootstelling die zij op een strenge manier moet controleren. Hieronder wordt een overzicht gegeven van de meest voorkomende op risico’s en regels gebaseerde methoden.

1. Portfolio Margin (TIMS) – Het Theoretical Intermarket Margin System, of TIMS, is een op-risico-gebaseerde methode die door de Options Clearing Corporation (OCC) werd ontwikkeld. Die methode berekent de margevereisten van de portefeuille op basis van een reeks hypothetische marktscenario’s waarbij prijsveranderingen worden verondersteld en posities worden geherwaardeerd. De methodologie maakt gebruik van een optieprijsmodel om opties te herwaarderen en de OCC-scenario’s worden aangevuld met een aantal ‘in house’-scenario’s. Die combinatie moet extra risico’s zoals extreme marktbewegingen, geconcentreerde posities en verschuivingen in de impliciete volatiliteit bij opties vastleggen en in kaart brengen. Daarnaast zijn er bepaalde producten (bijvoorbeeld Pink Sheet, OTCBB en low cap) waarvoor de marge niet mag worden uitgebreid. Zodra de geprojecteerde portefeuillewaarden bij elk scenario zijn vastgesteld, is het scenario waarin het grootste verlies wordt geprojecteerd, de marginvereiste.

Posities waarop de TIMS-methode kan worden toegepast, zijn onder meer Amerikaanse aandelen, ETF’s, opties, single stock futures en niet-Amerikaanse aandelen en opties die voldoen aan de ‘ready market’-test van de SEC.

Aangezien die methode een veel complexere reeks berekeningen gebruikt dan een methode die op regels is gebaseerd, wordt het risico over het algemeen nauwkeuriger gemodelleerd en biedt het over het algemeen een grotere hefboomwerking. Omdat die methode de mogelijkheid geeft om met een grotere hefboom te werken, de margevereisten in real time fluctueren en het model heel snel reageert op actuele marktomstandigheden, is de TIMS-methode niet voor iedereen van toepassing. De margevereisten voor aandelen in het kader van de TIMS-methodologie variëren over het algemeen van 15% tot 30%, waarbij de gunstigere vereisten gelden voor portefeuilles die een sterk gediversifieerde groep aandelen bevat die in het verleden een lage volatiliteit hebben gekend en die vaak gebruikt worden door optiehedgers.

2. SPAN – Standard Portfolio Analysis of Risk, is een op-risico-gebaseerde margemethodologie die door de Chicago Mercantile Exchange (CME) is ontwikkeld voor futures en futureopties. Net zoals bij de TIMS-methode, bepaalt de SPAN-methode een margevereiste door de waarde van de portefeuille te berekenen op basis van een reeks hypothetische marktscenario’s. Daarbij wordt verondersteld dat de onderliggende prijsbeweging en de impliciete volatiliteit van de opties veranderen. Opnieuw zal LYNX in die veronderstellingen ‘in house’ scenario’s berekenen die rekening houden met extreme koersbewegingen en met de impact die dergelijke bewegingen kunnen hebben op diepe out-of-the-money opties. Het scenario dat het grootste verlies voorspelt, wordt de margevereiste.

Reg. T – De Amerikaanse centrale bank, de Federal Reserve Board, is verantwoordelijk voor het handhaven van de stabiliteit van het financiële systeem en het beperken van het systeemrisico dat kan ontstaan op de financiële markten. Zij doet dit onder meer door het kredietbedrag te regelen dat brokers mogen verstrekken aan klanten die geld lenen om effecten met een marge te kopen.

Dit wordt berekend door middel van Regulation T, oftewel Reg. T zoals die gewoonlijk wordt genoemd. Reg. T bepaalt voor nieuwe transacties de initiële margevereisten alsook de marges voor het behoud van de positie. Voor de aankoop van aandelen kunnen we het volgende voorbeeld toepassen: Reg. T eist momenteel een initiële margeverplichting door de klant die gelijk is aan 50% van de aankoopwaarde, waardoor de broker de resterende 50% van de aankoop voor zijn rekening neemt. Voor de aankoop ter waarde van 1000 USD, zal 500 USD van de klant’s rekening worden aangewend, en 500 USD van de broker zodat de klant de positie kan aanhouden. In zo’n situatie is het belangrijk om te weten dat alle gekochte aandelen op marge toebehoren aan de klant en dusdanig ook alle risico’s die gepaard gaan met het handelen op marge.

Reg. T stelt alleen de initiële margevereiste vast. De vereiste voor het aanhouden van de positie, wordt bepaald door de regels van de beurs (25% voor aandelen). Reg. T stelt ook geen margevereisten vast voor aandelenopties, aangezien dit valt onder de jurisdictie van de beurs die onderworpen is aan goedkeuring door de SEC.  Opties die op een Reg.T. rekening worden aangehouden, zijn ook onderworpen aan een op-regels-gebaseerde methode waarbij short posities worden behandeld als een equivalent van aandelen en waarbij de marge wordt aangepast voor spreadtransacties. Tot slot zijn posities die worden aangehouden op een gekwalificeerde Portfolio Marginrekening vrijgesteld van de vereisten van Reg.T.